از غصه سرتاسر شدی این چند ماهه            دلـتـنگ پیـغـمـبـر شدی این چند ماهه

وقتی شنیدی دست من را صبـر بسته            یک پارچه حـیدر شدی این چند ماهه

با خـطـبـه هایت هرکجا فـتنه به پا شد            پـیـغـمـبـرِ دیـگـر شـدی این چند ماهه

دیدی که تنها مانده ام، زهـرا برایم…           سینه سپـر، لشکر شدی این چند ماهه

حق داری اصلا خنده روی لب نداری           خسته از این بستر شدی این چند ماهه

من که خبر دارم؛ نپوشان صورتت را           یـاسِ علی! پـرپـر شدی این چند ماهه

دارد عـلی دق می کند از این مصیبت           این قدر که لاغـر شدی این چند ماهه

شرمنده ام زهرا در این کوچه؛در این راه           خـاکی سرِ معـبـر شدی این چند ماهه

داغت قـد من را شکست اما تو انگـار           از من خـمـیـده تر شدی این چنـد ماهه

فهـمیدم از این لاله ها، حـق داشتی که           پنهان در این معجر شدی این چند ماهه

غیـر از خیال و سایـه ای از تو نمانده           از سایه هم کـمـتر شدی این چند ماهه